Prakata: Aku pernah bercerita tentang Orang Minang yang Amnesia, merasa aneh dengan orang Minang/Padang yang lahir dan besar di kampung, lalu merantau sekitar 10-15 tahun ke Jakarta, mendadak nggak bisa diajak ngomong Minang. Kok aneh bin ajaib, gitu.
Selama belasan tahun meninggalkan ranah minang, alhamdulillah aku tak pernah lupa dng bahasa ibuku itu, meski telah amat jarang kugunakan. Aku pernah digelari 'orang padang sombong yang nggak mau ngomong padang!' oleh para karyawan di tempat kerja. Tapi aku punya pembelaan untuk itu:
- Diantara sekitar 1000 karyawan yang ada aku tentu tak bisa membedakan mana orang padang, mana orang jawa, orang bugis atau orang aceh. Solusinya ya aku selalu berbahasa persatuan, yaitu Bahasa Indonesia
- Namanya juga di kantor, buk. Nggak mungkin dong berbahasa daerah, kan nggak semua orang mengerti. Jadinya, mending memakai bahasa persatuan aja, yaitu Bahasa Indonesia.
Baiklah, kita mulai postingan ini sebelum hujan turun dan sore menjelang
Ini cerita fiksi berbahasa daerah Minang khusus buat Jeng Niar yang lagi berusaha melestarikan bahasa daerah melalui GA. Mari kita dukung berame-rame, soalnya aku nggak sanggup dukung sendiri. Jadi postingan ini dalam bahasa Minang, kalau agak semrawut tolong maafkan 

*buat yang nggak ngerti, liat terjemahan dibagian bawah*
======================================
Uda Samwan
Laki-laki nan barambuik jarang tu namonyo Samwan. Kapalonyo botak satangah, giginyo ompong di tangah. Inyo manggaleh buah di pasa Ibuah, Payokumbuah. Bininyo duo, anaknyo sapuluah 

Ambo kenal jo inyo bulan puaso tahun nan lapeh. Sangkek tu ambo nak mambali limau kapeh. Ambo pai ka tampek inyo manggaleh. Pas mancaliak ambo inyo galak takekeh-kekeh. Ambo tasingguang, tapi nak berang ambo maleh. Urang sapasa lah tau inyo tu pamaneh. Acok berang-berang ndak jaleh. Kadang inyo nan salah tapi inyo lo nan bangih.
Sasudah inyo bungkuih limau kapeh tu, ambo agiah pitih sapuluah ribu, nyo kecek an, "iko gratis untuak cewek ayu". Ambo tanyo,"baa kok baitu?" Kecek Uda Samwan, itu karano inyo sadang mancari bini baru, dek anak-anaknyo paralu ibu. Dan ambo nampaknyo cocok jadi calon baru. Soalnyo ambo unyu dan dek inyo katuju nan bak cando itu.

Ambo kecekan ka inyo, ambo ko masih kuliah, alun nio manikah. Apolagi jo Uda nan sok gagah, padahal ndak bisa dibaok katangah. Kok gigi tumbuahnyo jarang, kok rambuik warnanyo pirang, kok lihia iyo panjang.. 

Lagian, "bini uda alah duo," kecek ambo," kok anak lah sapuluah, apo juo lai nan kurang?"
Kecek inyo,"taraso kurang dek adiak alun jadi bini ambo lai," keceknyo sambia mangijok mato.
Nak muntah ambo rasonyo 

Ambo kecekan," ado jo nak kurang dek Uda lai mah" 

"Apo tu, Sayang?" tanyonyo
"Uda kurang aka jo kurang malu
," kecek ambo sambia bajalan pai. Takaja ambo latak an baliak limo kapeh yang dibungkuih tu. Ambo bae langkah saribu, ambo ambek taxi biru.

=============================================
Terjemahan bebas:
Uda Samwan
Laki-laki yang berambut tipis itu namanya Samwan. Kepalanya botak setengah, giginya ompong ditengah. Dia berjualan buah di pasar Ibuah, Payakumbuh. Istrinya dua, anaknya sepuluh.
Aku kenal dia bulan puasa tahun yang lalu. Saat itu, aku mau beli jeruk nipis. Akupun pergi ke tempat dia berjualan. Waktu ngeliat aku, dia tertawa terkekeh-kekeh. Aku tersinggung, mau marah tapi males. Orang sepasar juga tau kalo dia itu emosian. Sering marah-marah nggak jelas. Kadang meski dia yang salah, tapi dia yang marah.
Setelah jeruk nipis dibungkus sama dia, aku kasih duit sepuluh ribu, tapi dia bilang, "ini gratis untuk cewek ayu." Aku tanya," kok gitu?" Dia bilang karena dia lagi nyari istri baru, karna anak-anaknya butuh ibu. Dan aku keliatan cocok jadi calon baru. Soalnya aku unyu dan dia suka yang kayak begitu.
Ku bilang sama dia,"aku ini masih kuliah, blom kepengen nikah. Apalagi sama Uda yang sok gagah, padahal nggak bisa dibawa ketengah (nggak bisa dibanggain - pen). Gigi jarang, rambut pirang, leher panjang..
Lagipula," istri Uda kan udah dua," kataku, "anak udah sepuluh, apalagi yang kurang?"
Dia bilang," rasanya masih kurang karena adek blom jadi istri saya," katanya sambil mengedipkan mata.
Mau muntah aku rasanya.
Aku bilang," masih ada lagi yang kurang Da"
"Apa itu, Sayang?" tanya dia.
"Kurang akal dan kurang malu," kataku sambil berjalan pergi. Tergesa ku tarok lagi jeruk nipis yang udah dibungkus itu, ku ambil langkah seribu, ku stop taxi berwarna biru.
Postingan ini diikutsertakan di Aku Cinta Bahasa Daerah Giveaway
hahahaha jadi bini dua, anak 10 mau cari bini lagi, astagfirullah :D
BalasHapuseeh belajar baca atasnya agak2 mudeng sambil nyoba ngomong lidahnya belibet mbak, heheh :D
Makasih yaa mbak dewi udah ikutan, dicatet PESERTA :*
hahaha.. sama, lidah aku juga belibet kalo ngomong jawa, makanya misua malas ngajarin..hihihi..
HapusSama-sama, Jeng. Terima kasih kembali :)
naaaah ini dia yang sip
BalasHapuspasti juara
pasti juara!!!!
hihihihi.. jadi malyuuu..
Hapusuntungnya gak muntah di situ ya Tante...
BalasHapuskalo muntah disitu, ntar dikira mabok darat
iya, sayang, kalo muntah disitu ntar dikerokin sama uda samwan, kan bahaya :D
Hapus=)) mama vales nan unyu dilamar uda samwan nan kurang malu.
BalasHapusiyolah, iko nan manang..!
aaahhh.. ada Bundo, aku jadi malyu nih..
HapusWii.. uda samwan manang..! ihiiyyy...
Hapussalamaik yo Wiii..
Haa...?? Ciyus, Bund?
HapusAciikkk..
Ambo pun terkekeh..membayangkan cewek itu jadi isteri ketiga uda Samwan
BalasHapusMancaliak Pak Guru takekeh, ambo pun jadi takekeh juo..
Hapus*ngeliat Pak Guru terkekeh, akupun ikut terkekeh juga*
hehehe..dasar si uda..
BalasHapussuksess ya mb ngontesnya :))
Tengkyu Jeng... :)
Hapushaha...endingnya kagak nahan...
BalasHapusastagfirullah, untuk fiksi ya mbak :)
BalasHapusFiksinya ecek-ecek aja, Jeng. Yang penting bahasa daerahnya..hehe..
Hapusjadi inget waktu kecil mbak, dulu punya tetangga orang padang jadi temen sekolah trus suka nginep dirumahnya jadi kayak anaknya orang padang tapi gak bisa bahasa padang. Asyik aja sih dengernya... tetep aja gak bisa juga, bisanya cuman makan masakan padang...
BalasHapusSukses mbak dengan giveawaynya...
BalasHapusyasallam,,gak puas ya dengankeluarga super besar itu,,hehehe
BalasHapusaku suka sama artikel2nya
BalasHapussukses terus ya buat blognya
BalasHapusLaen kali pasti ter kintil2 lo mbak. Haha. Awas.
BalasHapusSaya baca terjemahannya saja...
BalasHapusSebagai orang Jawa, saya berusaha untuk tetap menggunakannya, karena kebetulan saya masih berdomisili di Jawa Tengah dan lingkungan rumah maupun kantor masih menggunakan bahasa Jawa sebagai bahasa buat komunikasi...
lebih ngerti sekarang mbak dee klo bahasa padang tuh cara pelafalannya banyak yang belakangnya uik, uah gitu kn ya, klo bandung eum, ^_^,
BalasHapuskayake lebih asik baca yang bahasa aslinya mbak, klo baca terjemahnya kurang gimana gitu rasanya, kayak baca bukunya harry porter yang asli ma terjemahan, masih asik baca yang aslinya bahasa inggris walopun kadang sulit ngerti bahasanya :p
hati-hati loh...kalau pada awalnya yang hadir adalah rasa benci dan muak, maka esok hari bisa-bisa jadi jodoh beneran,,,dan hal ini sudah banyak yang membuktikan..termasuk di daerah saya...btw-tapi ini cuma fiksi belaka kan, bukan kisah nyata dari admin blog ini....,
BalasHapusselamat berlomba ya....salam sukses selalu dari Makassar :-)
Heee sukse untuk kontesnya mbak yach..mau lihat2 dulu hee
BalasHapusWkwkwkwk... bahasa Minang emang enak didengar enak pula dibaca. Terasa mendayu-dayu gitu :D
BalasHapusKekasihku urang Minang, meski lahir dan besar di Betawi tapi masih bisa bahasa Minang :D
Sukses yo, Jeng ngontesnya :D
Di daerah saya juga banyak kok mbak.. merantau ke kota eh lidahnya sudah kaku berbahasa Jawa. Padahal merantaunya cuma setahun
BalasHapusHa ha ha ha..mosok modelnya BlogCamp mau dapat si ompong. gengsi donk
BalasHapusSemoga berjaya dalam GA
Salam sayang selalu
wwkwwkkk , emang sih susah juga bedain nya mba
BalasHapussekarang mah liat aja dari logat bicaranya
BalasHapusHaha... mending ngacirnya setelah menerima jeruk nipis dan uang 10 ribu itu, Mbak Dew... :D
BalasHapushihihihi.... cerita nya keren :)
BalasHapushi, blog walking today
BalasHapusi just support you here :)
cerita yang asik, seru dan kyknya bermanfaat juga ni
BalasHapusPengen deh bisa berbahasa padang :D walopun sedikit sulit bacanya :))
BalasHapusItu pedagang jeruknya ke pedean banget :( pake ngajakin nikah segala :/ aduuh
hehe artikel yang menarik, saya juga jarang nih ngegunain bahasa daerah :)
BalasHapusKalau di Padang xcerita lucu begini banyak dijadikan kaset bukan Uni? Kata-katanya sengaja dibuat berima di ujung tiap kalimat ya :)
BalasHapushihihi... untung cuman fiksi ckckck...
BalasHapus